top of page

VOOR OUDERS EN VERWIJZERS

'Ze kunnen niet plannen, maken een zooitje van hun kamer, blijven maar uitstellen', verzuchten ouders wel eens over hun studerende kinderen. En die kinderen denken: 'Zolang mijn ouders zich druk maken, hoef ik het niet te doen.'

 

Het is een veelvoorkomend dilemma. Jongeren genieten van het studentenleven, ouders maken zich zorgen over het oplopen van studievertraging en de daarmee gepaard gaande studieschuld. Soms wordt een studie voortijdig afgebroken. Het tegenovergestelde gebeurt ook: jongeren die alles uit hun opleiding willen halen, daarbij intensief sporten en werken en dan overbelast raken. Terwijl er geen vuiltje aan de lucht leek.

 

Waar gaat het mis?

De coaching van Studyfocus begint met laten zien wat er gebeurt met een student of in een gezin. Zonder oordeel of mening. Want het draait niet om goed of fout. Wat voor de ene student prima werkt, blijkt voor de andere een drempel. Het gaat erom dat jongeren hun eigen pad vinden, met alle hobbels die ze onderweg tegenkomen.

 

Wie is verantwoordelijk?

Mijn eerste vraag luidt steevast: wie is de probleemeigenaar? Pas als jongeren zich zelf verantwoordelijk voelen voor hun studie gaan ze oplossingen zoeken voor dingen die ze moeilijk vinden. Dat kan variëren van op tijd komen voor colleges tot voldoende rust nemen, tentamens halen en weerstand bieden aan de verleidingen van internet en alcohol. Studyfocus helpt jongeren zelfstandig te functioneren. Als coach kijk ik naar wat een student weerhoudt om zijn of haar doel te bereiken. En ik laat studenten inzien hoe ze hun eigen talenten, vaardigheden en kennis daarbij kunnen gebruiken.

 

Hoe kom je verder?

De kracht van mijn coaching zit in gerichte aandacht. Ik praat met studenten over wat ze willen bereiken en op welke manier. De gesprekken helpen hen om hun gedachten en ideeën te ordenen. Daardoor krijgen ze grip op hun dagelijks leven. Om zelfstandig te worden moeten jongeren het studeren zélf kunnen. Daar ligt de focus van mijn inspanningen. Veel ouders ervaren dat als een verademing omdat de druk van het aansporen niet langer bij hen ligt. Dan is er thuis meer ruimte voor gezelligheid.

 

‘Ik ben liever lui dan moe en doe graag leukere dingen dan studeren. Ik was me bewust van mijn uitstelgedrag, maar deed er niks aan. Door de gesprekken met Laurine realiseerde ik me dat ik er op deze manier niet kwam.’ Pien L., studente Bestuurs- en

organisatiewetenschap, VU, Amsterdam

bottom of page